martes, 4 de mayo de 2010

Metamorfosis II

- Yes una puta. A la fin, yes una puta, no l’olbides. T’emos acullito, t’emos dato de minchar, t’emos alexato d’a carrera, pero continas estando una puta. No l’olbides nunca. Asinas que no te quexes agora.

Puta. Puta. Puta. Ixas parolas le retumbaban en a cabeza. As risas d’o bispe, os suyos pantalons baxatos, se repetiban en as suyas retinas. Prou que soi una puta, en soi porque me lo puedo permitir. En soi porque me peta. En soi porque ye bien. En soi y él no puede chuzgar-me. En soi porque me gano a bida asinas, antes en a carrera lo feba por diners, agora lo foi ta disfrutar de leito escoscato, de maitins en l’ortal, de comida toz os días.

Os zaguers meses eban supuesto un cambio en a suya actitú. Eba pasato d’aconortar-se de sí mesma, de tener miedo a saber aprobeitar-se d’a situazión. Eba leito a amagatons uns folios de Armand Emilie que se trobó en a basura y de sopetón eba aclarato a suya situazión, con ella mesma, con él y con o suyo cuerpo. A lectura no teneba guaire relazión con a suya situazión, pero bella cosa fizo clic en drento d’ella. Bella cosa que yo me atrebiría a clamar libertá, libertá de pensar. Bella cosa que allí an que yera, presa d’esprito, le empachaban fer.

Ixe clic se reflexó en tot, que ye poco, pero que ta ella yera muito. Agora disfrutaba a tot meter d’o chardinero, sin miedo a perder-lo, no le importaba que o suyo propio plazer y no o que él pensase d’ella, mesmo se fumaba un Ducados dimpués de poseyer-lo. A mai superiora ya conoxeba os orgasmos, ella s’eba encargato de probocar-le-ne, an que antes bi eba escureldá y castigo, an que antes bi eba ama y esclaba, agora bi eba perbersión, ama y esclaba también, pero con ixa libertá que nomás as relazions de sumisión pueden probocar. Os papels eban cambiato, u mellor, os papels cambiaban de contino.

Pero isto, isto no lo podeba tolerar, un ombre nunca más la iba a fer sentir chicorrona. A rabia s’apoderaba d’ella, pero no por estar chupando-le-ne a un mosen, que ixo yera o de menos. Chupar se le daba bien. Le chodeba que le parlasen asinas, con ixe desprezio. Con ixa superioridá. Ella se sentiba superior, ella yera superior, lo teneba agarrato por os güegos, ella teneba en a suya boca o bien más preziato d’o bispe.

- -Zorra, chupa chupa, tu yes d’as que irán t’o infierno, no tiene soluzión, no bi ha cosa a fer con tu, fastiosa puta. La chupas como denguna y ixo ye ta acabar en o infierno. ¿Qué fas, puta?

Una hostia - consagrata – se sentió en a cambra. A la que ella respondió redindo-se-ne.

- Meter-te o dio en o culo, ¿ye o que te cuaca, no?

Yera quitando-se o zenturón d’o pantalón, mientres ella s’azercaba atra begata a la suya polla. En emprenzipiar a besar-le os muslos, dixó cayer os brazos a un canto. O zenturón seguiba astí, y ella no yera dispuesta a que ixe cabrón la fotese a tochazos una atra begata.

- ¡Que collons! – pensó – agora u nunca.

Y os suyos diens pretón de tal traza a polla d’o mosen que iste enzetó a chilar y a culiar ta zafar-se. No serían más que bels segundos os que ella estió mordiendo a suya polla antes que un empentón la tirase enta zaga, lebando-se con ella parte d’a piel d’as suyas nobles partes. Él no dixaba de chilar, de faltar-la. Refirmato en a mesa barroca se suchetaba la entregarra, se la miraba, la insultaba. Ploriconiaba.

Zas! Un zenturonazo le recordó que ella continaba en a cambra y que antiparte yera encarrañata. Tan encarrañata como sólo puede estar una muller, que fue puta por nezesidá y moncha por combizión y que eba parato cuenta que cal estar puta por combizión y moncha por nezesidá. Zas! O siñor bispe no entendeba que yera pasando. Zas! En toda la boca Zas! Os suyos insultos ya no en yeran, agora eran suplicas, ploros. Zas! Zas! Zas! Ella no deziba cosa, sólo se lo miraba. Él s’acarrazaba o peito y chilaba –infarto, me ye dando un infarto - . Zas! Zas! Zas! Ella no deziba res, sólo se lo miraba y s’apartaba as salpicaduras de sangre que bolaban dica la suya cara. Zas! Bueno, bueno, un infarto, sí, sí. Zas! Zas! Ya no boziaba, ni ploraba, ya no se mobeba u yera inconszién u yera…bueno. A atra cosa, mariposa.

Teneba un par de cosas a fer. Una meya sonrisa se le dibuxó cuan por fin ubrió a caxa que bi eba sobre o escritorio y bido que conteneba puros y un briquet. Qué inozén! Je. Sabeba que ixa caxa yera importán. Sabeba que ixa caxa no sólo conteneba puros. Lo sabeba, porque un día, en mirando d’ubrir-la s’eba ganato un buen batán y uns puros no merexeban tal panadera. Posata en a silla d’o siñor mosén, con l’abito tacato de sangre y con un Habanos en a boca se sentiba importán. Yera importán, teneba a o bispe coflato inconszién a os suyos piez. Rechirando en a caxa, i trobó un dople fundo. Conteneba una clau, que ella sabeba an que encaxaba y tres grans faxos de billetes de 500€, que sabeba en qué iba a emplegar.

Relaxada, con a ulor a puro inundando-lo tot, apartó lo cuadro de dezaga d’o escritorio y ubrió a caxa fuerte. Sabeba o que iba a trobar-ie, o suyo pasaporte a la chustizia dibina. Un ronroneo d’o mosén probocó una sonrisa en ella, Zas! - chst, calla, millor que sigas bibo, no m’obligues… - Quitó a caxa de metal, la clabó sobre o escritorio, la ubrió y una felizidá inmensa s’apodero d’ella en beyer as fotos –jolio qué gatet yes feito, ¿yes dispierto? isto se biene con yo-. Pero a sorpresa fue mayúscula en trobar bella cosa de lenzería masculina, un bragatanga rosa de puntetas y una espezie de camiseta de Hello Kitty, d’a suya talla indudablemén. Se’n rediba prou alto, se lo miraba y se’n rediba, cómo podeba estar tan estupido.

- Beigo que yes bien, que no nezesitas un medico por agora, si fueses a o medico y te preguntan por os golpes t’imbentas cualcosa, igual se me’n da, pero yo no salgo en ixa combersa. Yo me marcho, no me tornas a beyer, pero como belún, bella begata me busque, tornaré y te choderé. Si me pasa bella cosa, totas istas fotos serán paratas ta estar nimbiatas a os meyos de comunicazión y tú abrás bisto a craba roya ¿Has entendito?

- ¡¿Pero que yes dezindo puta barrenata?! Soi o bispe, bispe – remarcaba, cuasi escupindo as parolas- En que salgas por ixa puerta te bas a cagar ¿Me sientes?

- Sí, te siento. Pero no creigo que os políticos d’as tuyas fotos piensen o mesmo que tu, yes o zaguer mono y no dandaliarán en acabar con tú ta guardar as suyas espaldas. Y ya sabemos como se las trayen en zagueras istos corruptos ¿no?

Yera segura, definitibamén lo eba combenzito, as maneras corruptas d’ista clase politica son conoxitas por toz y ye sabito que pueden fer cualsiquier cosa ta que seguntes que informazión no beiga la luz. Y a ella, encara que igual se le’n feba emporcar-se as mans de sangre, le parexeba que yera mayor tortura ta él pensar que en cualsiquier momento d’a suya bida podeba acabar, le parixeba dibertito que o siñor bispe bibise con a inzertidumbre de si a suya línia dreita con Dios iba a acabar.

- Asu-me-lo, a mía situazión ye buena; muller, blanca, cuaranta y tantos, soi imbisible ta o resto d’o mundo. Saldré por ixa puerta y seré una solenca más. Una rezién esburziata más. Te soi dando una oportunidá u la prens u …adiós – se’n rediba, se’n rediba muito.

- Filla de puta.

- Bale, alabez conforme. Pero bas a fer una cosa más por yo. Quiero beyer-te bestito ta yo como lo fez en as buestras borinetas. Asinas que au! Que Hello Kitty t’espera.

- Ni parlar-ne.

- Ombre que no. Te digo yo que sí – pilló lo telefono móbil d’o siñor mosen y emprenzipió a dezir nombres de l’achenda en boz alta, a cara d’o siñor bispe cambió en escuitar-ne uno.

- Imos a dezir-le a iste que tiengo unas fotos suyas bien picaras a beyer que le parex.

- D’acuerdp, feré o que me digas, pero bes-te-ne, no quiero tornar a beyer-te.

- Bueno, bueno, tú besti-te que aquí os plans los foi yo.

No le daba ninguna pena, beyer a un autoritario ombre en ixa situazión de debilidá. Le feba grazia de beyer cómo se debantaba d’o suelo con a suya polleta penchando ensangrentata, sacando-se os pantalons ta meter-se un tanga rosa. Baxaba la mirada. –Mira-me ¿no te da bergüeña andar fotendo sermons? – Os glarimons correban por os suyos tuxos y feba un rudiet en que miraba d’aspirar os mocos ensangrantatos. –Sonríe, he dito que sonrises, coño– Le fizo unas cuantas fotos. Isto le yera resultando realmén dibertito, pero no quereba quedar-se-ie más. Pilló os diners, as fotos y a ropa d’o siñor mosen. Eba d’ir-se-ne a beyer o mar. Pensó en o chardinero, en a suya moto, en o paquete de Ducados d’a pocha izquierda d’a chupa. Ixa sería a suya salita.

Esnabesó o chardín. Bels cuantos trucazos en a puerta dimpués i amanexió lo chardinero.

- ¿Qué t’ha pasato? ¿Qué yes fendo con ixa ropa?¿Qué… -

- Da-me a tuya moto y a tuya chupa, te las tornaré, tú no las nezesitas, quiero beyer o mar. – pero más que más quereba fumar-se un Ducados.

- I boi con tu.

- No – eba dos trazas de fer as cosas; bien u a ostias.

- Bale

No nezesitó guaire más, le fizo duelo que o chardinero no le calesen explicazions, yera dispuesta a tot por a moto y un Ducados. Se sorprendió a sí mesma besando os labios del chardinero y dezindo adiós sin tornar a mirada. Camín d’a moto enzendió un fumarro, a primera calada le recordó a sapia d’o chardinero, zarró os güellos y enfiló a marcha.

A bisa la sobateba. Yera lexos, eba plegato en l’aeropuerto, crompado un billete y biachato más de 28 oras en abión, tren y 4x4. A la fin yera en metá d’o disierto. 28 oras dimpués de dixar a moto aparcata y mandar-le un sms a o chardinero con a ubicazión, finalmén lo teneba debán d’ella. Yera o más parexito a Dios que conoxeba. Se despulló de tot, no quereba que cosa metese entre ella y o de demás, nezesitaba sentir en cada poro d’a suya piel a paz d’o momento. Dunas a izquierda y mar a la dreita. As olas crebando o silenzio, o silenzio furo. Sólo estrellas, ni un rayo de luna le indicaban o camín, pero a suya intuizión la enfiló y asinas, despullata, s’amanó dica la orilla, yera nierbuda por sentir-lo, s’alcordó de su mai y d’una nana que le cantaba. A primera ola que le mulló lo tubillo la embargó de felizidá, la completó, como si faltase un poco d’augua salata ta entender-lo tot y ploró, ploró un mar, ploró sola, despullata, posata en a orilla en metá d’o disierto. Africa.

No hay comentarios: