lunes, 29 de marzo de 2010

Bodas: Primer Round (Soylazoila)

Acaba de marchar d’o leito, m’ha deseyato buena nuei y, mientres zarraba la puerta ha dito, esmelicando-se, que deberíanos casar-nos. Siempre lo fa, estoi que ye a suya traza de dezir-me que ye a o suyo implaz. Tiengo que preguntar-le como fue a suya boda.

Bi ha tantas menas de bodas como de personas. Porque as bodas son feitas ta cumplir uns obchetibos sozials, burocraticos, economicos, que no han a beyer cosa con l’amor, cuasi cuasi, ni con a parella. Por agora, tiengo tres bodas estiaño y as tres de grans amigos, a las que pienso asistir-ie, con os güellos zarratos y sin parella, a lo menos a dos.

A primera ye o chuzgato, y tiengo un gran papel, o de dama d’onor, u testigo, como dizen os modernos. Pienso ir-ie capina, ya emos quedato con o padrino (se leiga testigo, si yes un moderno). Ye un mesache muito atractibo, alto, gran, con uns güellos berde azulato y una umor, que fa que m’esmelique de contino. O nuestro papel, ye d’animadors-firmadors y dimpués de bermú. ¿Án ha quedato o combite a tot luxo de detalles? ¿Án ha quedato o sexo furtibo dezaga d’un matical? ¿Án han quedato ixos tirez en os baños plens de brilos y mirallos?

¿Ye isto amor? U ye o d’a mía segunda boda. Borinaza (rave si yes moderno) en a mayor altitú d’a probinzia de Zaragoza, me s’entrefá que con intenzión que nos baxe a tensión con a consiguién azelerazión d’os efectos de l’alcol y que nos quedemos sin oxicheno en o zerebro, con a de chuego que da ixo a la ora de buquir. No son 8.000m, pero a intenzión ye o que cuenta.

¿Ye isto amor? U ye o d’a mía terzera boda; a tot meter, con mandurrias y jotas incluitas. Con tacons metendo-le banda sonora de percusión a las carreras empedratas d’ixe lugaret. Chicas bestitas de chóbens burguesas, de puta de luxo u d’alta aristocrazia (si ye que no ye o mesmo) mirando-se a mesaches trachiatos con farcha de guardaespaldas (án quedón os traches blancos, a lo menos parexeban cubanos). ¿Ye isto amor? A lo menos confió que, con tanto despliegue d’unidaz, se faiga más l’amor.

Confió en dentrar en o baño a apatrusquiar-me o rimmel y escuitar o mormostiar entretallato d’una parella a l’atro canto d’una puerta. Sentir como cai un zapato y o restregar d’a ropa. Pegar a orella t’a puerta y que ista zeda, beyer-me astí, con cara de fata mirando-me como ella ye a escarramanchons sobre él, metendo-se os refaxos d’o bestito en a boca, mientres él acaba de correr-se. Sin posibilidá de marcha enta zaga, se me miran con os zaguers espasmos de l’orgasmo. Saliemos correndo a tot meter, cuasi empentando-nos entre nusatros, en busca d’o cambrero bestito de pingüino, que bi ha en todas as bodas, que paseya con una serbilla caramollera de copas de champán, que ye o que se bebe en as bodas. O pacharán no debe estar pincho. Busco lo mío nombre en os preziosos, rosas y laziatos cartelez d’as mesas, y ala, m’ha tocato con os amantes y as suyas respectibas parellas, que seguntes creigo entender son prou amigos toz dende a unibersidá, pero boi desmasiato capina ta asegurar-lo. U a lo menos a ixas alturas, espero lebar o puntet. Encara que siga a pur de champán.

TRADUCZIÓN: ONSERA

No hay comentarios: