miércoles, 10 de septiembre de 2008

Biache ta Mallorca: Yes de yo I

Bien, tú lo has quiesto, minchemos.
Yera encarrañata, pero reconoxco que él yera guapismo y biyer-lo n’a cozina me meteba asabelo. Teneba un cuerpo perfecto, a lo menos o torso, que yera o que podeba biyer. Porque lebaba uns baquers d’ixos que feban uns culos chenials. Biyer as suyas mans bochando-sen con soltura entre berduras me feba fantasiar sobre a milenta de morisquetas que iba a rezibir iste cabo de semana.
De primero, ubrió una lata d’espargos y una atra de mayonesa. De segundo, eba cualcosa fendo-se en un calderet que feba ulor a pescau. Y de postre, un frutero plen de frutas de colors.
Ya os dos en a mesa, emprenzipiemos a minchar. Y a charrar. Charraba él, porque yo o que quereba yera atra cosa.
Él me contaba quemisió sobre no sé qué de Mallorca, yo sin fer-le ni caso pillé un espargo con os didos, dixando que o liquido s’escorrose por o mío maniquiello. Él dixó de parlar. Laminé o espargo ta que no en cayese más de liquido y laminé o que m’eba esbarizato por os brazos. Me lo miré y me fizo a riseta. Preté o espargo con os diens y le fotié un suabe mueso, sin plegar a crebar-lo, o que cheneró más liquido, que s’esbarizó por a comisura d’os míos labios. Me minché o espargo y m’escosqué a boca con a man.
No feba que repetir-me que le encantaba e ixo me feba esmerar-me más. O siguién me lo metié en a boca dende alto, fendo que i dentrase poquet a poquet, aduyato por a luenga. Dixé que as gotas que eban caito en os míos carrillos s’esbarizasen dica arribar en o cuello.
Me debanté y fue dica a la silla suya. Me i posé a escarramanchons sobre as suyas garras. Me laminó os rastros de liquido d’a mía cara. Pilló un espargo y o zaguero que teneba prebisto minchar-me-ne. Le amorosié os labios con él. Más liquido, ista begata en a suya barbeta. Lo replegué con a mía luenga. Le amané a punta a la suya boca y él lo suchetó con os labios de bez que yo feba o mesmo con l’atro extremo.
Emprenzipiemos a amanar-nos-ne, pero chusto a lo que os nuestros labios iban a chocar lo mordié y cantoniando-me, despullata y con os tacons torné a posar-me en a mía silla.
- Y de segundo ¿qué has parato?-
- Almejas con crabazín y tomate-
Me sirbió un plato y una por una, sin dixar de mirar-me-lo a os güellos, fue minchando cada almeja. Me la meteba n’a boca ta sorber o caldo, dimpués la quitaba con a man ta pasar a luenga por cada una d’as balbas replegando asinas o tomate que n’i eba.
A suya mirada yera lasziba y brincaba d’a mía boca a os míos peitos, cuasi no yera prebando a birolla. Cada almeja rezibiba a la mía luenga tierca que laminaba o liquido de cada corruca. Cada poquet, un surbet de bin blanco fresquet. Él binió, me yera fendo efecto y cada begata yera más desinibita. Continaba minchando as almejas.
Malas que rematé, torné an que el yera, desaparté o suyo plato y me posé en a mesa con as garras ubiertas. Pillé una almeja d’o suyo plato, la escosqué, le saqué a concha y me la fiqué por o coño. Pillé o baso de bin y en chité un poquet en a mía entregarra.
- ¿Creis que sabrás quitar-la? –
- Nena, prou que sí -
Él, acochó lo tozuelo y prebó o bin que eba redamato sobre o mío cuerpo. Mientres, a suya man me toquiniaba os labios y me los pizcaba, o que feba que yo me umedezese. A escape emprenzipió a foter truquez a o clitoris con a luenga dica que arribé a l’orgasmo. Debantó lo tozuelo y ubrió a boca, amostrando-me l’almeja en a suya luenga. Se la trusquió.
- M’encanta como sabes –
- Agora boi a prebar-te yo a tu -

1 comentario:

vlad dijo...

Bonito idioma el aragonés, nunca había leido nada en aragonés. Haber si haceis que no muera como tantas otras lenguas. Hablando de lenguas, ¿que tal si cruzamos las nuestras, Lola?