domingo, 17 de agosto de 2008

Silenzio

No podébanos fer rudio. Eba arribato a tuya familia de ropente y se yeran apatrusquiando ta chitar-sen.
Eban dentrato en a tuya cambra ta dar-te a buena nuet y dezir-te que s’eban trobato a la tuya nobia n’o zine con a suya chermana. Yo eba fotito un brinco d’a cama y m’eba amagato debaxo.
Cuan, a la fin, tu mai se’n fue d’a cambra, dezindo-te antes o marabillosa y boniquiza que yera, yo salié de debaxo d’a cama.
-Millor que te’n baigas en que s’aduerman-.
-Ok-.
No tenébanos guaire confianza, sólo nos ébanos chitato un par de begatas. Asinas que a situazión yera, a lo menos, incomoda. Coflatos en a cama emprenzipiemos a parlar d’a Unibersidá. Pero de rapiconté él emprenzipió a sentir-se culpable, por o que le yera fendo a Patri y emprenzipió a rallar-me.
Yo, que le entendeba, me yera emprezipiando a agobiar. Su santa mai eba dezidito por primer begata en a suya bida adormir con a puerta ubierta y a luz enzendita. Y ta salir d’aquella casa caleba pasar por debán d’ixa puerta.
Con o que astí bi yera yo, bestita, en a cama con un extranio, tamién bestito y parlando de o mal que se sentiba. No sé como ocurrió, pero rematé refirmata en o suyo peito. Él continaba parlando sobre o que ye traizionar-se a uno mesmo, cuan paré cuenta que me feba fiestas en a espalda por denzima d’o bestiu.
- ¿Qué fas?
- Igual se te’n da que te faiga morisquetas, no?
- Ixo rai, rai.
No sólo no me’n daba igual, sino que m’encantaba. A sensazión de que nos podesen pillar sus pais y, por o tanto, a suya nobia, y, que antimás, él estase debatindo-se entre o bien y o mal, entre tallar de raso isto u dixar-se lebar por a luchuria, me meteba a mil.
As morisquetas timidas por a espalda, emprenzipioron a estar menos timidas y a explorar a parte d’a mía anatomía que le quedaba amán. Ni él ni yo nos bochábanos, a unica parte en mobimiento yera a suya man.
Teneba miedo de mirar-me-le a os güellos y que as suyas mans dixasen de mirar-me, teneba miedo de bochar-me, d’alentar, de tocar-le, de no tocar-le. M’armé de corache y le amorosié a boca. O mío dido indize rozó a suya luenga y entendié que yera millor dixar de tener miedo...
En silenzio lo fízenos, en silenzio me corrié, en silenzio le besé y en silenzio me’n fue.
No estió o millor polbo, ni o más apasionato, ni an me’n foi memoria. Pero sí que me queda ixa sensazión d’aber conectato por uns segundos.

TRADUCCION: Onsera

No hay comentarios: